Hava koşulları kışın yaklaşmasıyla çetinleşiyor. Yakınımızdaki köpek barınağı sanırım aşılamalarını tamamladığı bir grup köpeği daha salmış dışarıya. Etraftaki köpek popülasyonunun artışını ancak böyle açıklayabiliyoruz. Permakamp ailesi olarak elimizden geldiğince besliyoruz bu köpekleri arazimizin dışında. Köpekler bir topluluğa ait olma içgüdüleri ve vefakar karakterleri gereği, araziden dışarı çıktığımız zaman bize eşlik ediyorlar mutlaka. Köpeklerin adları her orman yürüyüşünde değişiyor, çünkü her çocuk yeni isimler veriyor onlara. Elbette köpeklerden çok korkanlar, neredeyse köpeklerin boyunlarına atlayacak kadar sevenler ve bu iki duygu arasında gelip giden çocuklar var. Nihat Işık İlköğretim Okulu’ndan 2. Sınıf öğrencileriyle ben birlikteydim bu defa. Nihat Işık İlkokulu bu yıl dahil oldu Serbest Gezen Çocuklar Programı’na. İlk buluşma için hepimiz çok heyecanlıyız. Mehmet ise, Sultan Çiftliği İlköğretim Okulu’ndan 3. Sınıflarla beraber. Sultan Çiftliği geçtiğimiz yıl da bizimleydi, deneyimliler dolayısıyla. Ayrıca kampı çok özlemişler. Birbirimize kavuşmanın keyfini çıkarıyoruz. Orman yürüyüşüne biz çıkıyoruz öncelikle, çünkü Nihat Işık öğrencileri, yalnızca bu defalık 13:15'e kadar arazide kalabileceklerdi ve ilk geldikleri gün orman yürüyüşüne çıkmayı tercih ettiler. Biz orman yürüyüşüne çıktık, Sultan Çiftliği Okulu ise Permakamp arazisinde kaldı. 15 dakikalık serbest oyun zamanının ardından önce açık sınıf çalışmasını yapmak için öğretmenleriyle Dom’a girdiler, sonra Nesrin’le pergolada turşu kurmak ve Mehmet'le gölet kazmak üzere iki gruba ayrıldılar.
Pergola çalışmaları mevsimine göre yeme içme ve üretme üzerine düşünen, çalışan bir yapı. Bahçe ekibi ise yine mevsimine göre bahçede çalışmalar yapıyor. Ekim ve Kasım ayları boyunca su elementi üzerine çalışıyoruz mesela. Hava yağışlı, tam zamanı yani. Gölet yapımı, su hasadı sohbetleri… Sultan Çiftliği İlkokulu arazide keyifle çalışadursun, biz de orman yürüyüşümüzde adım adım ilerliyoruz. Köpeklerden korkan çocuklar benim yamacımda. Bol bol köpekler hakkında konuşuyoruz, gözlemliyoruz ve köpeklerin saldırgan olmadıklarını ve iyi niyetli olduklarını yavaş yavaş idrak ediyoruz birlikte. Korku dolu gözlerle bakarken, yavaş yavaş köpeklerin sakarlıklarına veya hareketlerine gülmeye başlıyoruz. “Diğer arkadaşlarım gibi ben de sevebilir miyim acaba?” sorusuna kısa zamanda geliyoruz. Sonra ürkek de olsa köpeklere uzanan eller, her birimiz için muhteşem bir cesaret ve mutluluk kaynağı. Ormanda yürürken karşılaştığımız zorluklar var, diken batması, kaygan zemin, tırmanılan uzun bir yol… Kendi sınırlarımızı öğrenerek yürüyoruz, hatta kendi sınırlarımızı yavaş yavaş aşarak yürüyoruz demeliyim belki de. Her yerimize batan dikenleri belli bir olgunlukla kabullenmeyi öğrenmek çok kıymetli, veya yorulduğun halde tırmanmaya devam edebilmek. Yürürken arkadaşınla itişmek yerine bir takım olmayı öğrenebilmek adına ufak deneyimler yaşamak.
Biz ormanın derinliklerine, daha önce geçilmemiş yolları birlikte açarak ilerlerken, kendimizle de ilgili yeni bir keşif yolundayız aslında. Kendimizi ve ormanı keşfederek ilerliyoruz birlikte. Öğle vakti Permakamp'a dönüyoruz. Tüm sınıflar saat 12-13 aralığında, öğle yemeği yemek, çorba içmek, sandviç yemek, çorba kasesi ve kaşığı yıkamak ve serbest oyun oynamak için bir araya geliyorlar. Saat 13 suları bu defa Sultan Çiftliği öğrencileri Mehmet'in eşliğinde orman keşfine çıkıyorlar. Her yürüyüş eşsiz, her yürüyüş birbirinin aynı, her yürüyüş yeni bir şeyi keşfetme olanağı.
*John Berger'in bir kitabının başlığından alıntıdır.
Güneş Savaş
