Güne bu defa farklı başladık. Küçük grup ve büyük grup aynı zamanda ormanın yolunu tuttular. Küçük grup, büyük kaya ve açıklığa ulaşınca orman yürüyüşünü tamamlamış oluyor. Nesrin küçük gruba eşlik etti bu defa.. Büyük kayanın etrafında oyunlar oynanmış; yaprakların altında neler saklanmış, onun araştırmaları yapılmış. Ormanla sıcak yakın bir temas. Yapraksız koca ağaçların altında kuş cıvıltıları öyle coşkulu ki insanın içi kıpır kıpır oluyor. Bu kıpırtı küçük grubun içine de kaçtı bugün sanırım =) Onlar da kıpır kıpır ve bıcır bıcır bol muhabbet halindeydiler ormanda. Küçükler, kuşlarla birlikte bıcırdarken, büyük grup orman barınağına ve daha ilerisine doğru yürüyüşüne devam ediyordu, bizim ekipten Senem’in eşliğinde. Ormanda kardelenler artık daha sönükler, ama çuha çiçekleri neşeyle her yere yayılmışlardı =) Orman bahar uyanışındayken keşfedecek bir dolu şey var. Bir dolu mantar, çiçek, böcek... Artık diken batması daha önemsiz, toprak ve çamur daha az rahatsızlık veriyor; ormanda yürümek bir keyif =) Kalabalık bir ekip ormanda farklı yerlere dağılmışken, biz ortanca grupla Permakamp’ta 15 dakikalık bir serbest oyun zamanının tadını çıkardık. Sakin ve mutluyduk. Az kişi olunca oyun alanının tadı daha bir fazla çıkıyor da =) Sanırım baharın davetkar hali o kadar kuvvetli ki bu ekip de orman yürüyüşüne gitmek istedi. Biz de toparlandık ve düştük orman yoluna. Bu ekip yaklaşık iki aydır ormana girmiyordu, hep kampta çalışmalar yapıyordu. Ormanı öyle özlemişler ki yüzlerinde gülücüklerle daldılar ormana. Büyük kayalığın orada oynayan küçük gruba el sallayıp, çoooook uzaklardaki büyük grubun sesini duyarak başladık tırmanmaya. Biz tırmanışa geçtiğimizde küçük grup da Permakamp’a geri dönüş yoluna geçmişti. Oyun alanının tadını çıkarmaya doğru. İki aydır ormanda yürümeyen ortanca grup, sanki daha dün ormanda yürümüşçesine rahattı. Hatta üç çocuktan oluşan rehber ekip, bana yolu sormaya hiç ihtiyaç duymadan, hepimizi orman barınağına kadar götürdü. Buraya kadar hiç durmadan çıkmış olmaları yetmiyormuş gibi, daha da derinliklere tırmanmaya bile liderlik ettiler. Bu uzun keyifli tırmanışın ardından düştük dönüş yoluna. Bir orman kaydırağından kayıp, küçük su akıntısı olan diğer yola saptık. Her yer çuha çiçekleriyle kaplı =)
Tüm çocuklar öğle yemeği için Permakamp’ta toplanmışlardı nihayet. Büyük gruptakiler yemeklerini dışarda yerken, küçük grup ve ortanca grup Dom’un içinde yemek yemeyi tercih ettiler. Yemek sonrası kısa bir toparlanmanın ardından, küçük grup ve ortanca gruptan bir bölüm çocuk servislere binip evlerinin yoluna düştüler. Geride kalan büyük grup ve ortanca gruptan 6 çocuk, 15 dakikalık bir serbest oyun zamanının ardından, Senem’in eşliğinde iki gruba ayrıldılar; mutfakta ekşi maya simit yapacak ekip ve bahçe işleri yapacak ekip olarak. Bahçe ekibindekiler bu aralar kompost, solucan ve Hügel kültür (http://peyzax.com/hugel-kultur-sadiye-kumru/) üzerine konuşuyorlar. Sebze yataklarında biriktirdiğimiz sebze atıklarını parçalayıp solucanlara bakıyorlar; içine dal, yaprak, odun atmak üzere çukur açıyorlar. Farklı sebze yatakları hazırlıyorlar, çok yakında serada büyütmeye başlayacağımız tohumlar için :) Böcekleri, solucanları keşfettikçe, gidip böcek oteline kimse yerleşmiş mi diye bakmamak olmazdı elbette...
Bugün öğleden sonra ben Permakamp’ta değildim, ama duyduğum kadarıyla büyük grubun tamamı simit pişirmiş ve tüm çocuklar bahçe ekibiyle ortaklaşa çalışmalar yapmış =)
Ayrıca biz bu aralar hala havadan sudan konuşuyoruz. Havayı, havanın hallerini, bulutları inceliyorlar. Sonra koca arazide koşup rüzgarı hissediyorlar ve ellerini su birikintilerine daldırıp, biraz da böyle koşturuyorlar bakalım bir değişiklik var mı diye :)
Günü havadan sudan, komposttan, solucanlardan ve sebze yataklarından konuşa konuşa tamamlamışlar. Leziz simitlerini de yanlarına alıp okula doğru yola çıkmışlar =)
Güneş Savaş
