Kış uykusundan uyanan doğa, pür neşe karşımızdaydı bugün. Keşfedecek, şaşıracak pek çok ayrıntı var etrafta. Kalan azıcık su birikintilerinde kıvrım kıvrım yüzen minik solucanlar, kalın kabuklu simsiyah böcekler... Büyük su birikintilerindeki bataklıklardan eser kalmadı; toprak ana suyu iyice emdi, ağaçlara otlara çiçeklere yürüdü sular. Bizim küçük göletimizde, su hendeklerinde ve derede bir dolu kurbağa büyük bir coşkuyla oradan oraya atlayıp duruyor, çocuklar da peşlerinden.
İkinci okul servisinin gelmesini beklerken, 20 dakikalık bir serbest oyun zamanı ile başladık güne. Araziye koşarak giren her çocuğun yapmayı planladığı özel işleri vardı. Çantalarını Dom’a atan çocuklar kendi işlerine daldılar. Kocaman bir çukurun başında su hendeğinin yanında baraj yapanlar, oyun parkurunda koşturanlar, göletteki kurbağaların peşine düşenler, heyecanla futbol topunu arayanlar =) Tüm çocuklar bir araya gelince, buğday tarlasının yakınındaki büyük pekede toplaştılar. Göçmen kuşlarla ilgili kitaplar karıştırdılar; göç mevsimini, kış uykusundan uyanışı ve minik hayvanlarla ilgili kartları incelediler. Açık sınıf çalışmasından sonra, mutfak ekibi ve bahçe ekibi olarak ikiye ayrıldık. Mutfakta ekşi maya poğaçalar pişedursun, biz üç ayrı ekibe bölündük bahçede. Bir ekip malçtan hazırlanan sebze yatağını havalandırıp yükseltti, bir ekip Bodrum papatyalarını ekti, ve diğer ekip de domates tohumlarını toprakla buluşturdu. Ayrıca ayçiçeği tohumlarını arazideki çit boyunca ektik.
Saat 12 olduğunda öğle yemeğine oturduk; sandviçler ve çorba. Yemeğin peşi sıra bulaşıklar yıkandı ve uzun serbest oyun zamanı başladı.
Orman yürüyüşüne saat 13’de başladık. Ormanın yeşilini, dinç havasını ve içindeki coşkuyu tarif etmek çok zor. Hepimiz pür dikkat düştük yola. En önde çocuklar, arkada yetişkinler =) Orman barınağı yolunda hoş bir sürprizle karşılaştık. Kocaman bir kara kaplumbağası! Nasıl sevindirici bir karşılaşma! Barınakta kısacık dinlendikten sonra ağaç okula tırmandık. Ağaç okul devrilmiş bir ağaç; incelediğimiz, üstünde denge çalıştığımız, dinlendiğimiz kocaman bir ağaç. Yine kocaman bir ekip olarak ağacın üzerinde oturarak ilerledik ve ucuna kadar yoğun bir dikkatle dengemize, kendimize hakim olmayı deneyimledik. Yavaşça ve her adımı düşünerek atmak, çocukların çok sık deneyimlediği bir süreç değil. Ağacın üzerindeki bu yolculuk, hiç de kolay olmayan bir yolculuk. Bunu idrak etmek, yavaşlamak ve kendini korumak bu yolculuktaki en önemli kazanımlar. Zorlukları dikkatle ve adım adım aşmak! Ardı kolay geldi; ormandan aşağı kendimizi bıraktık. Neşeyle barınaktan geçip aşağıya doğru devam ettik. Orman kaydırakları artık birer dik yamaç sadece. Çocuklar buna biraz bozuldular bugün =) ama yamaçtan kaymak da başka bir keyifmiş meğer, ona karar verdiler. Permakamp’a kadar bir keyif yol aldık. Ben ormanda mümkün olduğunca konuşmadan yürüyorum çocuklarla beraber. Sakin bir yolculuk oluyor bizimkisi. En az müdahalenin olduğu yer orman. Yeter ki herkes birbirini beklesin =) o zaman dingin ve dilediğimiz şeyleri yapabildiğimiz farklı bir özgürlükle ilerliyoruz ormanda. Tercihlerimize göre, gözlemlediklerimizle ve özenle...
Güneş Savaş
