Permakamp’a gelen çocuklar önce kendilerini attılar oyun alanına. Tuvalet ve hazırlıklar derken, sonunda sabah ormana yürüyecek ekip belirlendi. 5. Sınıf öğrencileri Mehmet’in peşinde gittiler ormana. Kaygan orman zemininde düşe kalka tuttular barınak yolunu. Bu esnada 4. Sınıf öğrencileri kampta 15 dakikalık bir serbest oyun zamanındaydılar. Yetişkin müdahalesi olmayan kıymetli zamanlar. Serbest oyunun ardından Dom’da açık sınıf çalışması başladı. Konu böceklerdi. Permakamp’ta toplanmış ölü böcekler büyüteçle incelendi, bu böceklerin (eşek arısı ve güve) resimleri yapıldı ve böceklerle ilgili pek çok kitap karıştırıldı. Açık sınıf çalışmasından sonra Permakamp işlerine dağıldık ekiplere ayrılarak. Bahçe ekibi ve mutfak ekibi. Mutfak ekibi dillere destan ekşi maya simitlerini yapmaya girişti. Bahçe ekibi ise benimle birlikte sebze yatakları hazırladı. Dün başlayan 1. simit isyanları devam etmesin (http://www.permakamp.com/tr/gunce/serbest-gezen-bir-okul-yeniokul-simit-paylasmak-ve-felsefe) diye mutfak ekibi ile konuştuk önceden. Mutfak ekibindeki her çocuk iki simit yapacaktı. Bir simit kendisi için, ikinci simit bahçede sebze yataklarında çalışan arkadaşları için. Anlaşmayı baştan tane tane ve tekrar tekrar konuşarak yapınca gün isyansız tamamlandı :)
Bahçe ekibi benimle birlikte yaklaşan bahar için sebze yatakları hazırlıyor iki gündür. Şubat ayının 20sinde ilk cemre toprağa düşecek, biz de serada tohumları ekmeye başlayacağız. Sebze yataklarının fidelere hazırlanması lazım. İki farklı sebze yatağı denemesi yapacağız bu sene çocuklarla. Biri kompost atıklarından oluşturduğumuz sebze yatağı, diğeri Hügel kültür sebze yatağı. http://peyzax.com/hugel-kultur-sadiye-kumru/ Kompost sebze yatağındaki atık sebzelerin, çapa ve kürek yardımıyla iyice küçültülüp toprakla karıştırılmaları gerekiyor. Çocuklarla sebze atıklarını ve nasıl dönüşeceklerini konuşuyoruz bol bol. Bu sınıf bir dolu soru soruyor. Bunlar nasıl dönüşecek? Üzerine ne ekeceğiz? Bunun nasıl bir faydası olacak? Peki neden Hügel kültür için çukur açıyoruz? Odunlar nasıl dönüşecek? Konuşa konuşa çalıştık. Karşımıza çıkan solucanların, böceklerin her birine sevindik, büyük tezahürat ettik :)
Orman ekibi çamurlu yollarda düşe kalka ilerlerken, biz de arazide çamurda çalıştık. Mehmet’le ormanda yürüyen ekip dün başlayan oyuna devam etmiş. Ormanın girişinde her çocuğun üç canı oluyor bu oyunda. Düşen, endemik bitkilere basan can kaybediyor. Böcek, solucan bulan can kazanıyor :) Ancak bu defa o kadar çok düşmüşler ki düşmek 1000 can değerine geçmiş. Düşmek var düşmek var, kimi can acıtır kimi cana can katar :) Orman yürüyüşü okul ağaca kadar aralıksız sürmüş. Okul ağaç, devrilmiş devasa bir ağaç. Her yeri mantar, yosun ve canlılıkla dolu. Kökünden en uzun dalına, önümüzde sere serpe uzanıyor. İncelemek, ağaçlar ve mantarlarla konuşmak için bulunmaz bir kaynak. Dahası üzerinde oturup muhabbet etmek çok zevkli. Ayrıca denge çalışması ve heyecanlı bir iniş deneyimiz de cabası. Ağacın kökünden en uzun dalına oturarak ilerliyoruz ve en uzun dalında yumuşakça yere süzülüyoruz. Ancak bu iş ciddi bir dikkat, cesaret ve denge gerektiriyor. Her çocuk bu ağacın üzerindeki macera dolu yolculuktan büyük kazanımlar elde ediyor. Kendilerine inandıklarında en zoru aşabileceklerini deneyimlemek. Aslında en büyük cesaretin korkuya rağmen devam edilen yol olduğunu anlamak. Ve zor bir parkuru arkadaşlarla birlikte aşmak... Birbirine cesaret vererek, yol göstererek.
Ormanda yürüyen ekip, bahçe ekibi ve mutfak ekibi öğle yemeğinde bir araya geldiler. Sıcacık balkabağı çorbası ve leziz sandviçler. Yemek sorasında her çocuk kendi bulaşıklarını yıkıyor ve yine o eşsiz zamana akıyorlar; serbest oyun zamanına :)
Oyun zamanının peşi sıra bu defa ikinci orman yürüyüşü başlıyor. Arazide kalan ekip orman yoluna düşüyor. Permakamp’ta kalanlar açık sınıf çalışmasından önce mutfak ekibi ve bahçe ekibi olarak ikiye ayrılıyorlar. Simitlerin pişmesi zaman aldığı için, bahçe ekibi güne açık sınıf çalışması ile devam etmek yerine, kerpiç fırının üzerine bir çatı yapma işine girişiyor Mehmet Usta’yla beraber. Mutfak ekibi fırında pişecek simitleri hazırlamaya başlıyor. Çalışma ekipleri işlerini tamamlayınca, Dom’a açık sınıf çalışması yapmaya giriyorlar. Ve elbette olmazsa olmaz kısa bir serbest oyun zamanı da oluyor çocukların.
Biz de vıcık vıcık zeminli ormana dalıyoruz o esnada. Zemin kaygan ama bu ekip çılgıncasına bir hızla tırmanıyor ormanda :) Benim grubun lideri genellikle çocuklar oluyor. Onların önderliğinde ilerlemeyi çok seviyorum. Kendi yöntemlerini geliştiriyorlar kısa zamanda. Kendilerine güven duyulduğunu görünce büyük bir şevkle yol alıyorlar. Bundan güzel bir orman yürüyüşü hayal edemem :) Heyecanla yürüyen çocuklara yetişmek ne mutluluk! Orman barınağına ulaştığımızda, barınakta kalıp orada çalışmak isteyenler ve okul ağaca devam etmek isteyenler olarak ekiplere ayrıldık yine. Barınak ekibi öğretmenleriyle beraber kaldı. Biz yine çocukların liderliğinde ilerledik. Aslında okul ağaca ilk defa gideceklerdi. Yola çıkmadan önce iz takip etmek üzerine konuştuk biraz. Kırılmış dallar, ezilmiş dikenleri takip ederek yeni açılmış yolları bulmak üzerine. Bizden önce yürünmüş yolları nasıl buluruz? Ben yine grubun en arkasında, çocuklar düştü yola, ve hiç zorlanmadan buldular okul ağacın yolunu. Bu hem onlar için hem benim için gerçekten muazzam; aldığımız yolun en güzel göstergesi. Biz de ağaç okulun kökünü inceledik, tepesine çıktık, mantarlarına baktık, ve nihayetinde biz de kökünden ucuna oturarak ilerledik. Hatta tüm ekip ağaca oturduğumuzda, bir ucumuz kökte bir ucumuz en uzun daldaydı bile diyebiliriz :) Ancak orman yürüyüşümüzü çok uzun tutmamaya gayret ettik, çünkü sınıftan bir arkadaşları kendisini pek iyi hissetmediğinden okula biraz erken dönme telaşındaydık. Bir koşu döndük, orman kaydıraklarında kayarak ve sularda zıplayarak. Permakamp arazisine varınca da biraz derlenip toparlanma, çamurlarla vedalaşma, ve sonrasında simitleri alıp doğru okula yollanmaca...
Güneş Savaş
