Çocuklarla çalışırken aklınızdan çıkarmamanız gereken birçok konu var. Fakat bence en önemlilerinden biri çocukların tamamının aynıymış gibi değerlendirilmemsi gerekiyor. Her birinin ihtiyaçları farklı. Problemler karşısında tepkileri farklı. Konsantrasyonları farklı. Biri 10 dk sonra dinlemeye devam edemiyor. Anlatılanları duymuyor. Kimisi ise tuvaletin yanına tek başına gitmekten korkuyor. Yerini anlamış olsa bile bulamadım diyor. Bunları kaçırmadan çocukları duyabilmek için biraz zaman ihtiyaç var.
Permakamp alışıldık mekanlardan çok farklı bir yer. Çünkü biz doğanın ancak onunla yakından temasta olursan anlaşılabileceğini düşünüyoruz. Ona dokunursan, onu içinde olursan. Doğa hakkında bir şeyler öğrenilmesi gereken bir madde değildir. Bizim de içinde olduğumuz evrensel bir bütünün genel adıdır. Bunu çocuklara anlatmaya çalışırken dilimiz edilgen bilgi sınıfında kalırsa istediğimiz doğa sevgisi sonucunu elde etmemiz mümkün değildir.
Çocuklar kapıdan girdiği andan itibaren değişik bir şeyler olduğunu anlıyor zaten. Öyle de oluyor. Çocuklardan biri “Vay canına baksana gerçek çamur dedi” içeri girdiğinde. ?
Öğretmenlerimizle birlikte gün boyunca yürüttüğümüz programın ana hatlarını işte bu ihtiyaçlar belirliyor. Orman öğretmenimiz. Ağaçlar öğretmenimiz. Çocuklar da onlar gibi buranın bir parçası ve burada eğer her şeyi olduğu gibi koruyabilir, popülist fotoğrafın peşine düşmeden çocuklara yeterli deneysel zaman sağlayabilirsek her çocuk ihtiyacı olana doğru yöneliyor zaten.
Yani Doğa’yı farketmenin ana kuralı Doğal olmaktan geçiyor. İlk gelişlerinde yalnız yerleşkenin yerleşimi, nerde ne var ile daha çok uğraşırlar. Ben bir şey kaçırıyormuyum acaba ile. Arkadaşlarım nerede. Ben bu ağ üzerinde oynuyorum ama.
Bu gün kestane ağaçlarının yanına gittik. Çocuklar kestane topladı. Dikenleri aşanlar, aşamayanlar, otların arasına dikkatli bakanlar, hiç kestane yememişler. Domuz yavrusunu bulmaya gitti bir gurup ormana. Diğerleri ise öncelikle sınırlarını test ettiler. Sonra arpa ile tanıştık. Biz arpayı her yer atıyor kendi kendine bırakıyoruz. Kuşlarımız ve yabani hayatın beslenmesi için. Yabani tavuğumuz var bu sebeple. Gerçi daha fotoğrafını çekemedik.
İlk başta Zipline üzerinden kaydıktan sonra samanların üzerine atlamaya kimse cesaret etmedi. İlk tur sonrası artık çocukların ciddiyetleri ve dikkatleri çok artmıştı. Görece tehlikeli oyun alanları bunu sağlar. Kuralları anlatmak o kadar değerli ki. Sonra bunun akışını uzaktan uyum içerisinde izlersiniz.
İlk gün en zorudur Permakamp’ın. Sonrası artık duyulara daha çok zaman harcanmaya ve ilk gelişlerde görülmeyen birçok detayın keşfi başlar. En son bu keşiflerin yerini üretim alır.
Hayırlı bir yıl olsun hepimiz için.
Alpay Oğuş
07.09.2019 Permakamp – Öğretmenimiz Doğa
