Mehmet’e özgü ve kıymetli. Mehmet’ten ve benden farklı enerjiler ve deneyimler akıyor çocuklara. Bu yüzden genellikle çalıştığımız grupları hep değiştiriyoruz =) Mehmet’ler ormanda gezine dursunlar, biz Permakamp’ta önce serbest oyun zamanının tadını çıkardık. Ardından açık sınıf çalışmasında çocuklar ormandaki yolumuz üzerine konuşup rotamızı çizdiler defterlerine. Açık sınıf çalışmasından sonra mutfak ekibi ve bahçe ekibi olarak ikiye ayrıldık yine.
Mutfakta leziz poğaçalar Nesrin’in eşliğinde pişirilirken, biz işlere dağıldık. Ama işlere dağılmadan önce araziye yeni gelen tavukları ziyarete gittik. Onları mısır, ayçiçeği türünden yemlerle besleyip biraz gözlemledik. Seraya dönüş yolunda başka bir okulun tasarımında çalıştığı spiral oyun alanında uzun uzun turladık. Bir daha bir daha... Sonunda ekiplere ayrılıp çalışmaya başladık.
Bu ara bol bol tohum ekiyoruz. Ayçiçeği, mısır, serada marul, domates, biber, daha neler neler. Bunlar büyük bir özenle toparladığımız atalık tohumlar. Hazırladığımız sebze yataklarına aktaracağız yeterince büyüdüklerinde. Daha önce ektiğimiz domates ve patlıcanlar baş verdiler bile. Ayrıca Ekim ayında yapımına başladığımız göletimiz kurudu bu bahar ayında. Toprak tüm suyu çekti içine. Biz de biraz bakıma aldık yapay göletimizi. Kazdık, çevresindeki çiçekleri biraz budadık, hatta çamurundan pasta yapıp üzerini solucanlarla süsledik. Çocukların bu pastaya verdiği adı burada yazamayacağım =) Ama yaparken aldıkları keyfi paylaşmadan edemedim. Çocukluğumdan bu yana gördüğüm en şahane çamurdan pastaydı diyebilirim...
Biz bahçe işlerine dalmışken, baktık ki orman ekibi yürüyüşten dönmüş; buluştuk yemek saatinde, çorba, sandviç, elma ve bol muhabbet. Yemek sonrası alelacele yıkanan tabaklar ve oyun zamanı. Oyun zamanımız bitince, bu defa 1. Sınıflarla biz düştük orman yoluna. 3. Sınıf kaldı Permakamp’ta. Biz ilerlerken ormanda, onlar önce ekiplere ayrıldılar, çünkü öğleden sonra pişecek poğaçaların yetişebilmesi için biraz erken girmek gerekiyor mutfağa. Mutfak ekibi ve yapı ekibi olarak başladılar çalışmaya. Böcek oteline biraz bakım yapıldı, Hügelkültür alanının çevresi bir miktar derinleştirildi, ve elbette göletimize bakım yapmaya devam edildi. Biz ise orman yürüyüşüne başlamakta biraz zorlandık; bir kavga bir kıyamet. “Kim nerede yürüyecek?” meselesi, unutulan çakılar, kaybolan eşyalar... Bir türlü ilerleyemiyoruz çıkan aksilikler yüzünden. Bir gerginiz bir mutsuzuz ki sormayın.
Havadan mı, sudan mı yoksa bugünkü ruh halimizden mi? Neyse başardık sonunda ormanın kapısına dayanmayı. Ormandan izin istedik bu huysuz halimizle bizi içeri almasını =) İçimizdeki huysuzlukları ormanın dışında bırakıp ormanın yeni yeşeren pırıltısının peşine takıldık. Barınağa varınca bugünün yürüyüşünün burada bittiğine karar verdik hep birlikte. Hepimizin barınakta sakince ve kendince yapacak işleri vardı doğrusu. Bazen kendi işine dalmak gerekir ormanda. Yontulacak dallar, çıkılacak ağaçlar, durduğun yerden keşfedilecek bir dolu şey vardır ormanda. Biz de öyle yaptık. Kavgaları, telaşı, her şeyi bir kenara bırakıp, sakince kendi alanlarımıza daldık. Yan yana ve sakin. Uzun uzun durduk barınakta, sonra düştük dönüş yoluna, ama hiç de istemeye istemeye. Bıraksalar daha kalırdık barınakta, tüüüüüm gün akşam hava kararana dek. Enerjilerimiz değişmiş olarak çıktık ormanın kapısından. Kızgınlıklar, kavgalar uçup gitmiş, keyfimiz yerine gelmişti...
Güneş Savaş
