Üye Günceleri

Bu aralar her hafta sonu kampa giderken artık hava soğuyacak, artık bunlar son çadırda kalmalar diyoruz aramızda. Sonra bir bakıyoruz bir dahaki hafta da güneş gülüyor, hop haydi cadırları yine kur. Soğukta sıcakta, hele de yağmurda, çadırın tadı bambaşka..

Geçen hafta kampta çok kalabalıktık. Pek çok misafirimiz vardi, hava da çok güzeldi. Misafirlerimiz ve çocuklarımız çok keyiflilerdi.. Bir de koca bir kazan aşure kaynatıp yeni sene icin güzellikler diledik.. Bir pazar günü daha tatli nasıl olabilirdi ki?

Bu hafta Permakamp yine bir ilke imza attı. Artık arılarımız var :) Hem de çok maceralı bir gece operasyonu ile.

Evet, uzun hafta sonumuz Cumartesi günü arılarımızın heyecanıyla başladı. Arı güncemizde daha detaylı olarak izleyebileceğiniz bu macera gece yarısı kovanlarımızı yerlerine büyük bir heyecanla yerleştirerek başladı. Gün boyunca yeni evlat edindiğimiz bu küçük dostlarımızı sık sık ziyaret edemeden, rahat olduklarından emin olamadan duramadık. Adem neredeyse gününün çoğunu "çocukların" yanında geçirdi. Onlarla kurduğu ilişkiyi seyretmek bile büyük keyifti doğrusu. Benim için arı yepyeni bir deneyim olduğundan, bir yıl boyunca okutacağı sınıfa ilk kez giren çömez bir öğretmen gibi, gözlem yapmaktan ve bir küçük arı sokmasından öteye geçmedi. Ama geçecek, yılmadan onları tanımaya devam edeceğim.

Bu haftanın gündeminde, yine kurtulmayı bekleyen sevgili ekinlerimiz, arılarımız, bezelye ve bakla tohumlarımız, tamamlanan mutfak tezgahımız ve ateş böcekleri vardı... 

Günün erken saatlerinde, bir gün önceden kampa yerleşmiş olan Doğan ve Çetin hazırladıkları kahvaltı sofrasıyla karşıladılar bizi.. Keyifli bir kahvaltıdan sonra işe koyulduk. Zira, yolmamız gereken otlarımız, düzenli gözlem bekleyen arılarımız, bezelyelerimizi vardı bizi bekleyen.